പ്രതീക്ഷയുടെ തിരിനാളം .....

ചുറ്റും ഇരുളാണ്‌ന്നറിക കാറ്റേ കെടുത്താതെ പോക
ഉലഞ്ഞും വലഞ്ഞും നേര്‍ത്തു നേര്‍ത്തില്ലാതെയും
കത്തുമീ കുഞ്ഞു തിരിനാളത്തിന്‍ ജ്വാലയെ
അറിയുന്നു ഞാന്‍ നിന്നെയും നിന്‍ വഴിത്താരയും
വന്നിട്ടൊരു വേള ഓര്‍മപെടുത്തുന്നു നീയെന്നെ
"വെറുതെ പ്രകാശിച്ചിടാതെയീ
കൂരിരുളില്‍ കനകം കണക്കെ പോല്‍ "
നീ വരും വഴികളില്‍ കണ്ടുവോ
നീരിനായ്‌ കേഴുന്ന മണ്ണിന്റെ മക്കള്‍തന്‍
ദാഹവും നീറ്റലും കാണാത്ത മേഘവും
കാണാതെ പോകുന്ന ദേവ പ്രതിഷ്ടയും
കണ്ടു കിട്ടുന്നതാം അസ്ഥികൂടങ്ങളും
മൂര്‍ച്ചയെരുന്നൊരു ആയുധ നാവില്‍ തുളുമ്പി
തിളങ്ങുന്ന രക്തകണങ്ങളും മുദ്രവാക്യങ്ങളും
വഴിയില്‍ മുടന്തുമീ നേര്‍ത്തൊരു ജീവനും
വഴികളില്‍ പെരുകുന്ന നക്ഷത്ര ഹോട്ടെലും
ആയുധ പുരകളായി മാറുന്ന മസ്ജിദും
ദൈവം വസിക്കാത്ത ദൈവാലയങ്ങളും
കാഷായ ധാരിതന്‍ കാപട്യ വാക്യവും
അമ്മ തന്‍ മാനവും കവരുന്ന മക്കളും
മൃഗമാം പിതാവിനാല്‍ തേങ്ങുന്ന ബാല്യവും
കണ്ടു നീ അരികിലായ്‌ അണയുമ്പോള്‍
വെറുതെ വെറുതെ എന്നാരോ പുലമ്പുന്ന
നേര്‍ത്തൊരു ജല്പനം വന്നലയ്ക്കുമ്പോഴും
"വെറുതെ" ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ചു ഉലയാതെ
വയ്ക്കട്ടെ കൂരിരുട്ടില്‍ കനകം കണക്കെയീ
മങ്ങി തിളങ്ങുമീ പുതു കാല പ്രതീക്ഷ തന്‍
നേര്‍ത്തു തുടങ്ങുന്ന തിരിനാള ജ്വാലയെ ..........

ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിയുടെ പിറവി

ഒരു കണ്ണുനീര്‍ തുള്ളിക്കും പറയുവാനുണ്ടാകും
ഒരു നീര്‍ പിറവി തന്‍ നൊമ്പരങ്ങള്‍
‍എന്തിനോ വേണ്ടി പിറക്കുന്നില്ലോന്നുമേ
എപ്പോഴോ പൊട്ടി പുറപെടുന്നില്ല പോല്‍
‍ഹൃദയത്തിന്‍ ആഴത്തില്‍ സ്മരണ തന്‍ അടിയിലായ്
ഒരു മണി ചിപ്പി തന്‍ ഉള്ളിന്റെ ഉള്ളിലായ്
ഒരു കൊച്ചു നിദ്രയില്‍ ആഴ്ന്നിരിക്കുന്നു ഞാന്‍
‍ഓര്‍മ്മകള്‍ ഹൃദയ കവാടങ്ങള്‍ മുട്ടി തുറക്കുമ്പോള്‍
ഈ കൊച്ചു നിദ്ര തന്‍ അന്ത്യവും ആകുന്നു
സ്മരണ തന്‍ വാതയനങ്ങളും പിന്നിട്ടു
നഷ്ട ദുഖങ്ങള്‍ തന്‍ തേരില്‍ ഞാന്‍ ഓടുന്നു
യഥാര്ത്യമെന്ന കടിഞ്ഞാണ്‍ അഴയുന്നു
വിരഹ ചക്രങ്ങള്‍ തന്‍ താളങ്ങള്‍ മുറുകുന്നു
ഒരു കൊച്ചു ഗദ്ഗദം നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്നു
ഒരു മാത്രാ കണ്‍കളില്‍ വെറുതെ മടിക്കുന്നു
പിന്നെയോ ഒഴുകുന്നു , ഒഴുകുന്നു പിന്നെയീ
കുഞ്ഞു ചിപ്പിയും ശൂന്യ മാകും വരെ
യഥാര്ത്യമെന്ന കടിഞ്ഞാണ്‍ മുറുക്കുന്നു
രഥ ചക്ര താളങ്ങള്‍ കുറയുന്നു അഴയുന്നു
സ്മരണ കവാടങ്ങള്‍ അടയുന്നു പിന്നെയും
ചിപ്പി തന്‍ ഉള്ളില്‍ ഞാന്‍ വീണ്ടും ഉറങ്ങുന്നു
ഇനിയും ഉണരുവാന്‍ ഒരു യാത്ര തുടരുവാന്‍...............